Maddison Ross Rozdział 3 - Auć, ale się walnęłam w nogę. Głupia szafka, po co ona tu w ogóle stoi?!

    Dochodziła już 6.30 i już całkowicie wstawiona wraz z Cath zaczęłyśmy się zbierać chwiejnym krokiem do domu już ubrane w płaszcze, Cath miała źle pozapinane guziki. Nagle poczułyśmy ucisk na ramionach była to Sam.

-A wy gdzii się wybiracie tkie wstwione? - zapytała bełkocząc.

-Myśm stwierdziły że trzba wrócić do domu. - wybełkotałam

-Ni nigdzie nie wracacie sme, jeszcze ktoś was prwie cy coś! - powiedział również dziabnięty Michael -Ty też Thom, jedzim do nas do domu. - Przyjechał po nas szofer, wpakowaliśmy się do samochodu. Sam, Cath i ja zaczęłyśmy śpiewać na cały głos, a chłopaki próbowali nas uciszyć. Wyszliśmy z samochodu a Cath od razu potoczyła się w krzaki, razem z Sam ją wyjęłyśmy. We włosach miała kilka połamanych gałązek i wyglądała całkiem zabawnie. Wyciągałam gałązki z poplątanych włosów Cath, a Michael i Thomas właśnie zaczęli się rozbierać z płaszczy w holu domu. Kiedy zmełłyśmy buty Cath złapała mnie za rękę, wciągnęła mnie po schodach i wpakowała do pokoju gościnnego gdzie miałyśmy spać. Samantha przygotowała kanapę do spania dla Thoma, Catherina dała mi jakiś duży T-shert, kiedy się przybrałyśmy od razu padłyśmy na łóżko i bardzo szybko zapadłyśmy w sen.

Nagle się budzę, lekko otworzyłam oczy, przetarłam je i rozciągnęłam się w pozie leżącej.

-Mhmm. Gdzie ja jestem? - usiadłam.

-O ku**a ale mam kaca... - zakleiłam i rozejrzałam się do o koła siebie, spałam na jednym łóżek z Cath w białej pościeli. Byłyśmy w pokoju o kolorze jasnej kawy z zasłoniętymi ciemno-brązowymi zasłonami. Jestem w domu Sam i Michaela.

-Ale łeb mi pęka, pić. Chce mi się pić. - spojrzałam na zegarek w komórce 12.02. Wstałam i idąc opierałam się o różne meble i ściany, niestety potykając się cały czas o nasze ubrania. Jestem na korytarzu wyruszam na wyprawę pełną niespodzianek i niebezpieczeństw w poszukiwaniu kuchni , gdzie była kuchnia?

-Auć, ale się walnęłam w nogę. Głupia szafka, po co ona tu w ogóle stoi?! - stanęłam na równe nogi, idę w stronę schodów. Dobra jestem na dole widzę drzwi wejściowe, kuchnia powinna być... po prawej? lewej? Tu jest salon więc za salonem powinna być kuchnia, w salonie na kanapie ktoś śpi. To ten cały gbur Thony? nie y... Thomas.

-Auuć...! - walnęłam łokciem w szafę, skąd ja mam tyle pecha? i prawie strąciłam zdjęcie dzieci Samanth. Za chwile się okaże że znowu w się potknę, upadnę, uderzę głową w jakąś szafkę i wykrwawię się na śmierć. Dotarłam, zrobię sobie kawy. Ok ekspres nastawiony, a co do jedzenia? O jajka i majonez. Postanowione kanapki z jajkiem i majonezem, tylko nastawie jajka.

Chwile później wypiłam kawę i zrobiłam dwa talerze kanapek, szybko zjadłam trzy kanapki byłam dość głodna. Po cichu wlazłam na górę wpadłam do toalet, załatwiłam sprawę niecierpiącej zwłoki. Potem już w pokoju, Cath rozwaliła się na całym łóżku, a ja się szeroko uśmiechnęłam. Pozbierałam moje rzeczy z podłogi i się ubrałam, zeszłam na dół w salonie znalazłam kardę i długopis. I zaczęłam pisać wiadomość.

Droga Sam

Dzięki za zaproszenie na imprezę i za gościnę.

Poszłam do domu ale w podzięce zrobiłam wam kanapki z jajkiem i majonezem,

kawę w ekspresie wystarczy podgrzać.

Życzę smacznego, ucałuj ode mnie dzieciaki.

Do zobaczenia.

P.S. Samantha przypomniało mi się że twoje dzieciaki muszą oddać książki, które wypożyczyły bo będą musiały zapłacić karę. Biblioteka będzie otwarta za dwa dni.

Maddy

Wiadomość zostawię w kuchni na blacie, godzina 13.00 jestem w drodze do domu. Jak wychodziłam to ktoś chyba wstał, ale wolałam się szybko zmyć do siebie. Jednak zamówię jakieś taxi bo do domu chyba nie dojdę. Mam kaca i wszystko mnie boli. Jedziem taksóweczką do domciu. I już na miejscu, teraz tylko otworze mieszkanie. Rzuciłam torebkę na fotel przy okazji trzaskając drzwiami, co nie był najlepszy pomyłam bo na kacu światło i dźwięk aż porażało całe ciało. Wpadłam do sypialni i przebrałam się w coś wygodniejszego, nalałam sobie wody do szklanki. Usiadłam na kanapie stawiając szklankę obok na stoliku, złapałam pilota i przykrywając się kocem skakałam po programach w poszukiwaniu jakiegoś ciekawego programu. Skończyła się na tym że oglądałam powtórkę jakiegoś filmu, podczas oglądania polepszyło mi się.

Obejrzałam go i lekko znużona gapiłam się na przelatujące białe litery na czarnym jak atrament tle. Nagle dostałam ochotę na orzeszki wasabi i tymbark Jabłkowo-miętowy, wyłączyłam TV. Założyłam buty i wyszłam z mieszkania zamykając za sobą drzwi, zbiegłam po schodach. Poszłam do najbliższego sklepu, rozejrzałam się w nim i nie było tego czego chciałam. Stwierdziłam że najlepiej jeśli pójdę i kupie je w supermarkecie. Uderzyłam w coś butem i upadłam na jakiegoś mężczyznę, zaczęłam go przepraszać. Miałam przez chwile De javu, wczoraj też zdarzyła mi się taka sytuacja.

-Przepraszam bardzo, zagapiłam się.

-Nie mam nic przeciwko temu by dziewczyny na mnie leciały. - spojrzeliśmy na siebie.

-Och to ty... - powiedziałam oszołamiano.

-Hehe... kogo my tu mamy, to ty mnie powykręcałaś na sylwestrowej imprezie. - zasyczał z cwanym i mrocznym uśmiechem. - Pora na rewanż drapieżny kociaku - powiedział to z jeszcze bardziej złowieszczym uśmiechem na twarzy. Przerażona zaczęłam powoli stawiać kroki do tyłu, szybko się od wróciłam i zaczęłam uciekać, a on ruszył za mną. Robiło się powoli ciemno, wołałam o pomoc.

-Pomocy ratunku!

-Nie uciekniesz przede mną koteczku!

-Proszę ktokolwiek! - ludzie nie zwracali na mnie uwagi jakby w ogóle mnie tam nie było, wiedziałam że w dzisiejszych czasach ludzie są obojętni na krzywdę innych, ale że aż tak to nie wiedziałam. Biegłam coraz wolniej, przed oczami miałam lekką mgłę, odwróciłam się i zobaczyłam on nadal był za mną i nie był sam. Były z nim osoby które znam i które mnie nienawidzą, skręciłam w uliczkę. Szłam nią, była jak labirynt i nagle trafiłam na ślepy zaułek. Pomysł z skręceniem w uliczkę był zły, odwróciłam się i zauważyłam zbliżających się do mnie ludzi. Zaczęłam się cofać do momentu kiedy uderzyłam plecami o mur, osunęłam się do pozycji siedzącej. Położyłam głowę na kolanach i przykryłam ją rękoma, a oni powoli się zbliżali.

-Kici kici kici, no choć tu drapieżny kociaku.

-Nie proszę... zostawcie mnie! - krzyczałam.

-Maddison nie bój się nie będzie aż tak bardzo bolało.

-Nie... błagam. - mówiłam lekko szlochając.

-Haha Maddy, och moja Maddy pora na rewanż! - zaczęli wyciągać do mnie ręce. Nagle wstałam i zorientowałam się że jestem w swoim mieszkaniu a wszystko było tylko snem a raczej koszmarem.

-Haha... ech... - westchnęłam zadowolona że był to tylko głupi koszmar. Wypiłam resztkę wody wstałam i wstawiłem ją do zlewu, muszę tu w końcu posprzątać. Przy okazji wypocę siebie alkohol który wczoraj pochłonęłam na imprezie, najpierw ubrania z sypialni. Posegregowałam je kolorystycznie i wrzuciłam do pralki pierwszą partie ubrań. Książki które walały się po kątach w pokojach ułożyłam na biblioteczce, a książki prawniczo-sądowe itp. położyłam na biurku, obok stosiku jakiś akt ze szkoły. Umyłam brudną szklankę, wytarłam i schowałam. Wytrę kurze ale odkurzać dziś nie będę, jeszcze tylko pozbieram śmieci i je wyniosę. Zrobiłam sobie zupkę chińską vifon z kawałkami parówki i zaczęłam ją pochłaniać, po posiłku pozmywałam. Jutro rano mam wykład więc muszę wcześnie wstać, wzięłam swoje notatki i zaczęłam je czytać i analizować. Pralka skończyła pracować więc wywiesiłam pranie i po tym wzięłam długą relaksującą kąpiel. Czysta, pachnąca i świeża wskoczyłam do łóżka, nastawiłam budzik i zasnęłam.

________________________________________________

Tak jak wspominałam to ostatni rozdział który miałam wcześniej napisany. Muszę dostać weny by zacząć to pisać dalej. Nie pamiętam jaki miałam pomysł na tą historię ale to niezbyt ważne. Bo jak piszę to zawsze improwizuje i mam wymyślone niewielkie elementy w przodu. Niestety opowiadanie zawieszam do odwołania ;(